1- مدیریت آموزش عالی، گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران 2- گروه کامپیوتر، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه علوم و فنون مازندران، بابل، ایران 3- دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران ، edpes60@hotmail.com
چکیده: (4509 مشاهده)
مقدمه: امروزه سرمایه اجتماعی، نقش بسیار مهمتر از سرمایه فیزیکی و انسانی در سازمانها و جوامع ایفا می‌نماید. پژوهش حاضر با هدف بررسی سرمایه اجتماعی دانشجویان جهت فراهم آوردن زمینه مناسب برای توسعه اجتماعی، انجام شد. روش‌کار: پژوهش حاضر توصیفی-پیمایشی بوده، جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه علوم و فنون مازندران درنیمسال دوم 1396-1395، روش نمونه گیری، تصادفی ساده، ابزار جمع آوری داده‌ها پرسشنامه سرمایه اجتماعی بولن بوده، روایی پرسشنامه توسط صاحب نظران مورد تأیید قرار گرفت و پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ 95% به دست آمد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با نرم افزارSPSS.18 انجام گرفت. یافته‌ها: میانگین سرمایه اجتماعی دانشجویان درکل در حد متوسط قرار دارد. کمترین میانگین، مربوط به مشارکت در اجتماعات محلی و بیشترین مربوط به حیطه ارتباط با دوستان و خانواده بوده، متغیرهای محل سکونت، تأهل، بومی یا غیر بومی بودن، جنسیت، ترم‌های حضور در دانشگاه، مقطع، معدل، سن، وضعیت اشتغال بطور مستقیم یا غیر مستقیم تأثیر معناداری بر سرمایه اجتماعی داشته‌اند. نتیجه گیری: کمتر بودن سرمایه اجتماعی شرکت کنندگان در حیطه مشارکت در اجتماعات و تأثیر معنادار متغیرهای مورد بررسی بر سرمایه اجتماعی دانشجویان، توجه ویژه و اهتمام مسئولان دانشگاهی به فراهم نمودن زیر ساختهای مناسب مرتبط، به خصوص ایجاد زمینه‌های مشارکت دانشجویان در امور فوق برنامه، خدمات مشاوره‌ای و ایجاد فرصت برای تعامل اجتماعی اعم از تعاملات فردی و گروهی را می‌طلبد.
Aghamirzaee mahali ma T, Aghatabar J, Rahimpour B, salehi omran E. Evaluation of the Factors Influencing Students' Social Capital: A Step Towards Social Development. Educ Strategy Med Sci 2018; 11 (3) :64-72 URL: http://edcbmj.ir/article-1-1403-fa.html
آقامیرزایی محلی طاهره، آقاتبار رودباری جمیله، رحیم پور کامی باقر، صالحی عمران ابراهیم. بررسی عوامل موثربر سرمایه اجتماعی دانشجویان: گامی به سوی توسعه اجتماعی. دوماهنامه علمی- پژوهشی راهبردهای آموزش در علوم پزشکی. 1397; 11 (3) :64-72
