اهداف: امتحان جامع پیش‌کارورزی، مهم‌ترین آزمون دانشجویان پزشکی بوده و می‌تواند توانایی‌های حرفه‌ای آنان را ارزشیابی نماید. این پژوهش با هدف تعیین وضعیت نتایج آزمون جامع پیش‌کارورزی دانشجویان یکی از دانشگاه‌های تهران طی سال‌های 87-83 و تعیین عوامل مرتبط با نتایج آزمون پیش‌کارورزی انجام شد.

  روش‌ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی در جامعه 145 نفری دانشجویان پزشکی یکی از دانشگاه‌های علوم پزشکی شهر تهران که طی سال‌های 87-1383 در آزمون جامع پیش‌کارورزی شرکت کرده بودند، انجام شد و همه دانشجویان به‌روش سرشماری به مطالعه وارد شدند. به‌منظور گردآوری داده‌های مورد نیاز، پرسش‌نامه و چک‌لیست اطلاعات دموگرافیک و اطلاعات مربوط به عوامل آموزش تهیه شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS 15 طبقه‌بندی به‌کمک آزمون‌ T دانشجو، مجذور کای و آنووا تحلیل شد.

  یافته‌ها: میزان قبولی دانشجویان این دانشگاه در آزمون پیش‌کارورزی در مقطع زمانی مذکور 32/79% بود. میانگین نمره دانشجویان مورد مطالعه 5/109 و میانگین نمره کشوری 3/121 بود. بین نمره پیش‌کارورزی و معدل دوره استاجری ارتباط آماری معنی‌دار وجود داشت (0001/0= p ).

  نتیجه‌گیری: در مجموع دوره 5ساله بررسی شده، میانگین نمره آزمون جامع پیش‌کارورزی دانشگاه مورد مطالعه روند رو به رشدی داشته، ولی نسبت به سال 85 خود افت نموده است. این دانشگاه با توان بالقوه خوبی که دارد با سیاستگزاری بهتر و اصلاح برنامه درسی می‌تواند موقعیت مطلوب‌تری را به‌دست آورد.