اهداف: ایجاد و توسعه آموزش الکترونیکی مستلزم به کارگیری فرآیندها و رسانه‌های فنی جدید همراه با روش‌های آموزش نوین است. هدف این پژوهش طراحی و اعتبارسنجی الگوی مطلوب برنامه درسی مساله‌محور برای دانشگاه‌های الکترونیکی بود.

روش‌ها: این پژوهش ترکیبی اکتشافی-کمّی در میان کلیه 117 عضو هیات علمی مراکز آموزشی دارای دوره‌های الکترونیکی شهر تهران انجام شد. برای طراحی الگو به‌منظور دستیابی به واقعیت‌ها و اطلاعات مورد نظر از روش کیفی پدیدارشناسی و تحلیل نظری استفاده شد. از میان جامعه آماری، 8 اطلاع‌رسان، به روش نمونه‌گیری غیراحتمالی هدفمند انتخاب شدند و مورد مصاحبه نیمه‌ساختارمند قرار گرفتن د. مصاحبه با اعضای هیات علمی ، تا حد اشباع پیش برده شد. برای اعتباریابی الگو، 18 آزمودنی با استفاده از تابع درجه رضایت انتخاب شدند و به پرسش‌نامه به روش دلفی پاسخ دادند. برای تحلیل داده‌های کیفی از رهیافت پدیدارشناسی ون‌منن و تحلیل محتوی و برای تحلیل داده‌های بخش کمّی از تحلیل عاملی فازی براساس نظریه مجموعه‌های فازی استفاده شد.

یافته‌ها: تعداد عناصر در برنامه درسی الکترونیکی مساله‌محور را می‌توان در 114 زیرمقوله و 12 مقوله محوری طبقه‌بندی کرد. به غیر از 4 شاخص که از نظر متخصصان دارای اهمیت متوسط به پایین تشخیص داده شد، بقیه شاخص‌ها به میزان زیاد و خیلی‌زیاد در الگوی مطلوب برنامه درسی مساله‌محور اهمیت داشتند.

نتیجه‌گیری: الگوی مطلوب برنامه درسی مساله‌محور برای مراکز یادگیری الکترونیکی دانشگاه‌های دولتی شهر تهران از عناصر دوازده‌گانه شامل اهداف، محیط، ابزار و زیرساخت، یاددهنده، یادگیرنده، روش‌های یادگیری، فضا (محیط)، زمان، مبانی، ساختار، ارزشیابی و راهبرد تشکیل می‌شود.