زمینه و اهداف: با توجه به تحولات روزافزون دانش در دنیای دانش‌مدار کنونی، نیاز به یادگیری خود راهبر و راهبردهای فراشناختی در دانشجویان علوم پزشکی، امری ضروری می‌باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه راهبردهای فراشناختی با یادگیری خود راهبر در بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قم انجام شد.

روش بررسی: این پژوهش به روش توصیفی همبستگی در سال 1394 انجام شد. نمونه‌ای با حجم303 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قم به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای نسبتی بر حسب جنسیت انتخاب شدند. داده‌ها از طریق پرسشنامه حالت فراشناختی اونیل و عابدی و پرسشنامه یادگیری خود راهبر فیشر و همکاران جمع‌آوری شد. سپس اطلاعات با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، آزمون t مستقل و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین راهبردهای فراشناختی با کل مقیاس یادگیری خود راهبر و زیرمقیاس‌های آن رابطه مثبت و معناداری وجود داشت (0/01>P). نتایج آزمون t مستقل نیز نشان داد که بین دانشجویان دختر و پسر در یادگیری خود راهبر کل (0/04=P) و دو بعد مهارت خودکنترلی (0/02=P) و رغبت به یادگیری (0/01=P) تفاوت معناداری وجود داشت. اما تفاوت میانگین مهارت خود مدیریتی به لحاظ آماری معنادار نبود (0/586=P). همچنین بین راهبردهای فراشناختی دانشجویان دختر با پسر تفاوت معناداری وجود نداشت (0/388=P). درنهایت، نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که رغبت به یادگیری و مهارت خودکنترلی به شکل مثبت و معناداری پیش‌بینی کننده  راهبردهای فراشناختی هستند.

نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش، متصدیان دانشگاه علوم پزشکی و اساتید باید در جهت بهبود و ارتقای این مهارت‌ها به دانشجویان بکوشند تا از این طریق آنان را به یادگیرندگان اندیشه‌ورز، مستقل، خودارزشیاب، فعال و مادام‌العمر مبدل سازند.