زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر ساخت و رواسازی مقیاس ایرانی سنجش رویکرد یادگیری مادام‌العمر در دانشجویان علوم پزشکی است.
روش‌ بررسی : پژوهش حاضر ازلحاظ شیوه جمع‌آوری داده‌ها توصیفی (غیرآزمایشی) و ازنظر هدف تحقیق و توسعه است. در تحلیل سؤال‌ها از روش همبستگی پیرسون و تحلیل عاملی تأییدی استفاده‌شده است. ابزار اولیه بر اساس تحلیل مفهوم و ابزارهای مشابه تهیه شد. جامعه پژوهش شامل دانشجویان دوره کارشناسی دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران و تهران بودند که در سال تحصیلی ۹۶- ۱۳۹۵ مشغول به تحصیل بودند که با استفاده از فرمول کوکران ۳۵۰ نفر از آنان انتخاب شدند.
یافته‌ها: روایی محتوایی این آزمون با نظر متخصصان روانشناسی تربیتی تأیید شد. نتایج تحلیل نمودار سنگ‌ریزه و تحلیل موازی ۳ عامل به‌عنوان عامل‌های زیربنایی کشف کردند. تحلیل عاملی تأییدی هم با مدل سه عاملی برازش خوبی نشان داد. همبستگی منفی و معنی‌دار (۵۰/۵۱-) نمره این آزمون با انگیزش بیرونی و همبستگی مثبت و معنی‌دار (۰/۵۴) آن با انگیزش درونی یادگیری روایی همگرا را برای آن تأیید کرد. اعتبار کل آزمون به روش آلفای کرونباخ ۰/۷۳ و ضریب پایایی آن به روش بازآزمایی ۰/۸۹ به دست آمد.
نتیجه گیری : در نتیجه تحلیل‌های رواسازی سه عاملِ زیربنایی (با ۱۴ سؤال) به‌عنوان عوامل زیربنایی و تشکیل‌دهنده رویکرد یادگیری مادام‌العمر تعیین شدند: هدف‌گذاری (۶ سؤال)، خود راهبری و خودارزیابی (۵ سؤال) و استفاده از آموخته‌ها (۳ سؤال). این مقیاس می‌تواند در پژوهش‌های مختلف جهت تعیین روابط و پیش‌بینی آن مورداستفاده قرار گیرد.