|
روابط ساختاری هسته ارزشیابی خود، هیجان مثبت و خوش بینی با معنا در زندگی در دانشجویان؛ نقش میانجی امید به آینده
|
ندا قاسمی1   ، میترا گودرزی1 ، محمدعلی سپهوندی 2، سیمین غلامرضایی1 |
1- دانشگاه لرستان
2- دانشگاه لرستان ، sepahvandi.m@lu.ac.ir |
|
|
چکیده: (3361 مشاهده) |
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف روابط ساختاری هسته ارزشیابی خود، هیجان مثبت و خوش بینی با معنا در زندگی در دانشجویان با بررسی نقش واسطه ای امید به آینده انجام شد.
روش ها: بدین منظور تعداد 166 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان (99 نفر پسر و 67 نفر دختر) به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و به مقیاس‌های هسته ارزشیابی خود (جاج و همکاران، 2003)، معنادرزندگی (MLQ) استگر و همکاران (2006)، عاطفه مثبت و منفی (داینر و همکاران، 2010)، جهت گیری زندگی شی یر و کارور (1985) و امیدواری اسنایدر (2000) پاسخ دادند.
یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که امید به آینده نقش واسطه ای در رابطه بین بین مؤلفه‌های هسته ارزشیابی خود، هیجان مثبت و خوش بینی با معنا در زندگی ایفا می‌کند. یافته‌ها از برازندگی مناسب ساختار فرضی متغیرهای پژوهش حمایت کرد و نتایج حاکی از وجود همبستگی معنادار بین مؤلفه‌های هسته ارزشیابی خود، معنا در زندگی، هیجان مثبت و خوش بینی بود.
نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش می توان گفت که متغیرهای امید، هسته ارزشیابی خود، هیجان مثبت و خوش بینی در فرایند معنایابی دانشجویان نقش مهمی ایفا می کنند. این نتایج در کنار تایید یافته های پیشین دارای تلویحات کاربردی در زمینه ارتقای امید به آینده در دانشجویان می باشد. |
|
| واژه‌های کلیدی: هسته ارزشیابی خود، هیجان مثبت، خوش بینی، امید، معنا در زندگی |
|
|
متن کامل [PDF 489 kb]
(1102 دریافت)
|
نوع مطالعه : پژوهشی اصيل |
موضوع مقاله:
سایر موضوعات
دریافت: 1397/6/5 | پذیرش: 1397/12/22 | انتشار: 1400/1/10
|
|
|
|
|
|
