1- گروه تکنولوژی آموزشی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران 2- گروه تکنولوژی آموزشی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران ، azar.khazai@yahoo.com 3- گروه فناوری اطلاعات در آموزش عالی،دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
چکیده: (8016 مشاهده)
زمینه و اهداف: روش تدریس یکی از مهمترین عناصری است که در تحقق هدفهای آموزشی نقش مؤثری دارد. یکی ازاینروشهای خلاق تدریس، روش تدریس بدیعه پردازی است. لذا پژوهش حاضر به بررسی تأثیر روش تدریس بدیعه پردازی بر خلاقیت و یادگیری دانشجویان علوم پزشکی ارتش میپردازد.
روش بررسی: روش تحقیق شبه آزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل میباشد. جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان پسر دانشگاه علوم پزشکی در سال تحصیلی 1394-1393 بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 32 نفر از دانشجویان انتخاب و بصورت تصادفی به دوگروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. گروه آزمایش با استفاده از روش تدریس بدیعه پردازی در 5 جلسه 60 دقیقهای آموزش دیدند و برای گروه کنترل از روش سنتی استفاده شد. جهت جمع آوری دادهها از آزمون خلاقیت عابدی و آزمون محقق ساخته یادگیری استفاده شد. برای تحلیل دادهها از آزمون آماری در دو سطح آمار توصیفی و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس) و نرم افزار Spss نسخه 20 استفاده شد.
یافتهها: یافتههای پژوهش حاکی از افزایش خلاقیت و تمامی مؤلفههای آن و افزایش یادگیری دانشجویان گروه آزمایش در درس میکروبشناسی نسبت به گروه کنترل بود .
نتیجهگیری: با توجه به تأثیر مثبت روش تدریس بدیعه پردازی در افزایش خلاقیت ویادگیری، در مقایسه با شیوههای سنتی تدریس پیشنهاد میشود آموزش یادگیرندگان در قالب روش تدریس بدیعه پردازی باشد تا آنان بهجای شنیدن مطالب درسی از زبان مدرس و حفظ این مطالب و پاسخ گویی طوطی وار، از طریق توصیف، تشبیه و قیاس، درفرآیند یادگیری شرکت فعال داشته باشند.
Moradi R, Khazaie A, Khazaie S. The Effect of Innovative Method on Creativity and Learning Students of Lesson Microbiology
Medical Sciences
. Educ Strategy Med Sci 2017; 10 (2) :80-90 URL: http://edcbmj.ir/article-1-1066-fa.html
مرادی رحیم، خزائی آذر، خزائی ثریا. بررسی تاثیر روش تدریس بدیعه پردازی بر خلاقیت و یادگیری درس میکروب شناسی دانشجویان علوم پزشکی ارتش. دوماهنامه علمی- پژوهشی راهبردهای آموزش در علوم پزشکی. 1396; 10 (2) :80-90