1- گروه برنامه ریزی آموزش از دور، مرکز تحصیلات تکمیلی، دانشگاه پیام نور تهران، ایران 2- گروه علوم تربیتی، مرکز تحصیلات تکمیلی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران 3- گروه مدیریت آموزشی، دانشگاه پیام نور، کرمانشاه، ایران 4- گروه مدیریت آموزشی، دانشگاه پیام نور، شیراز، ایران ، Saeedtaleebi@gmail.com
چکیده: (4595 مشاهده)
مقدمه: توجه به بهره وری در دانشگاه‌ها و متغیرهای موجود در این فرآیند می‌تواند در بالا بردن بهروری مدیران دانشگاه‌ها مؤثر باشد. بنابر این هدف از اجرای این پژوهش تعیین چالشهای بهره وری مدیران دانشگاههای باز و از دور و ارائه مدل و راهبردهای اصلاحی در دانشگاههای باز و دور می‌باشد. روش کار: این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه مدیران دانشگاههای باز و از دور تهران در سال 1396 بود. تعداد نمونه 246 نفر و روش نمونه گیری در دسترس بود و با استفاده از lisrel، SPSS داده‌ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: عواملی چون پایین بودن سطح کیفی انجام امور، ناکارآمد بودن ساختار سازمانی، ضعف نظام‌های مدیریتی، فقدان شایسته سالاری در مدیریت، فقدان اعتماد میان مدیران و کارکنان، کمبود آموزش‌های مناسب و به روز در زمینه بهره وری، نداشتن چشم انداز دوربرد در مدیریت، روشن نبودن مأموریت‌های سازمان، کمبود اخلاقیات کاری در کارکنان، کمرنگ شدن نظام مشارکت کارکنان در درون سازمان، از عوامل چالش در بهره وری مدیران می‌باشد. نتیجه‌گیری: این مدل می‌تواند راهگشای افزایش بهره وری مدیران دانشگاههای باز و از دور را فراهم بیاورد باید سطح کیفی انجام امور، ناکارآمد بودن ساختار سازمانی، ضعف نظام‌های مدیریتی، فقدان شایسته سالاری در مدیریت را در دانشگاههای باز و از دور اصلاح و عملیاتی نمود. از نتایج این پژوهش می‌توان در وزارتین بهداشت و علوم، دانشگاه آزاد، دانشگاههای باز و از دور استفاده نمود.
Mousavi S H, Faragollahi M, Saeidi pour B, Talebi S. Challenges of Managers’ Productivity of Open and Distance Universities Proposing a Model and Remedial Strategies. Educ Strategy Med Sci 2018; 11 (4) :88-95 URL: http://edcbmj.ir/article-1-1688-fa.html
موسوی سید حسین، فرج اللهی مهران، سعیدی پور بهمن، طالبی سعید. چالشهای بهره وری مدیران دانشگاههای باز و از دور با ارائه مدل و راهبردهای اصلاحی. دوماهنامه علمی- پژوهشی راهبردهای آموزش در علوم پزشکی. 1397; 11 (4) :88-95
