هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی فعالیت‌های بین‌المللی شدن دانشگاه‌های دولتی شهر تهران در حوزه علوم انسانی و اجتماعی بود.

روش: پژوهش حاضر با رویکرد آمیخته اکتشافی و بهره‌گیری از روش کیفی تحلیل محتوا و نیز روش کمی انجام شد. شرکت‌کنندگان پژوهش حاضر در بخش کیفی، صاحب‌نظران و اعضای هیئت‌علمی دانشگاه‌ها با آثار نوشتاری مرتبط، تجربه تدریس در دانشگاه‌های بین‌المللی و یا تجربه تدریس دوره‌های آموزشی مرتبط با بین‌المللی شدن، مدیران دفاتر بین‌المللی و رؤسای دانشکده‌های بین‌المللی در دانشگاه‌های دولتی شهر تهران بودند که تعداد 12 نفر از میان آن‌ها به‌صورت هدفمند جهت انجام مصاحبه عمیق انتخاب شدند و مصاحبه‌ها تا آنجا ادامه یافت که داده‌ها به اشباع نظری رسیدند. بر مبنای یافته‌های حاصل از تجزیه‌وتحلیل‌های مرحله کیفی، پرسشنامه پژوهش طراحی شد و در نمونه آماری 250 نفر از اعضای هیئت‌علمی و دانشجویان مقطع دکتری رشته‌های علوم انسانی و اجتماعی در دانشگاه‌های علامه طباطبائی، تهران، الزهرا و تربیت مدرس که به روش نمونه‌گیری نسبتی طبقه‌ای انتخاب‌شده بودند، اجرا و داده‌های کمی پژوهش گردآوری شد.

یافته‌ها: درنهایت یافته‌های پژوهش در بخش کیفی نشان داد که فعالیت‌های بین‌المللی شدن دانشگاه شامل تبادل استاد و دانشجو و پژوهشگر، تعامل و همکاری‌های علمی و پژوهشی، آموزش و پژوهش و خدمات بین‌المللی، تبادل دانش و نظریه، ایجاد فرهنگ‌ بین‌المللی، جذب نخبگان، درآمدزایی و رقابت می‌باشد. نتایج بخش کمی پژوهش نشان داد که هر 8 مؤلفه فعالیت‌های بین‌المللی‌ دانشگاه ازنظر اعضای هیئت‌علمی دانشگاه و دانشجویان به‌طور معناداری پایین‌تر از متوسط و در وضعیت نامطلوب قرار دارد.

نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه فعالیت‌های بین‌المللی در دانشگاه‌های دولتی شهر تهران در حوزه علوم انسانی و اجتماعی از سطح پایینی برخوردار هستند، لذا به مدیران و متولیان دانشگاه پیشنهاد می‌شود با نظارت بیشتر بر فعالیت‌های دفتر همکاری‌های بین‌الملل دانشگاه بین‌المللی شدن را با جدیت و رسمیت بیشتری دنبال کنند و دانشجویان و اساتید بیشتر با این پدیده روبه‌رو شوند.