هدف اصلی ارزشیابی ،تقویت فعالیت ها و روش های اثر بخش و تضعیف یا حذف فعالیت ها و روش های بی تاثیر یا نامطلوب است. فرایند ارزشیابی استاد ، فرایندی است که در طی آن با جمع آوری اطلاعات و با بررسی عملکردهای گوناگون اساتید، درباره کفایت و شایستگی آنان قضاوت می شود و در عین حال تصمیم لازم در مورد اقداماتی که می تواند به افزایش شایستگی ایشان و بهبود یادگیری فراگیران کمک کند ،اتخاذ می گردد .استفاده از ارزشیابی کارامدترین روش جهت بهبود کیفیت آموزشی است . شاید پیچیده ترین نوع ارزشیابی ،ارزشیابی از کار معلمان باشد که علت آن نیز کم اعتباری و بی دقتی وسایل و روش های اندازه گیری و سنجش مورد استفاده در این نوع ارزشیابی است زیرا هیچ یک از منابع اطلاعاتی�مورد استفاده ، اطلاعات دقیق و بی غرضانه ای را که برای یک ارزشیابی سالم ضروری است به دست نمی‌دهد. روش های جاری ارزشیابی اساتید شامل ارزشیابی توسط مسئولین، همکاران، دانشجویان، خودارزیابی و استفاده از میزان یادگیری دانشجویان می‌باشد که از میان روشهای ذکر شده ارزشیابی هیئت علمی توسط دانشجویان از رایجترین روش های مورد استفاده است. روش های ذکر شده هر کدام جنبه های خاصی از کار استاد را ارزیابی می کنند ، و هیچ یک به تنهایی نمی توانند بیانگر کیفیت واقعی کار اساتید باشند؛ بنابراین برای اینکه ارزشیابی جامع و سالمتری از کار اساتید به دست آید ، باید از همه منابع اطلاعاتی موجود داده های لازم را بدست آورد و قضاوت نهایی را بر اساس ترکیبی از آنها انجام داد.در متن اصلی به طور مفصل در خصوص روش های رایج ارزشیابی اساتید ، مزایا و معایب هر کدام و راهکارهای ارتقاء کیفیت ارزشیابی ایشان بحث خواهد شد.