1- مدرس دانشگاه پیام نور، دانشجوی دکتری تکنولوژی آموزشی، دانشگاه علامه طباطبائی تهران، تهران، ایران 2- استادیار، گروه مدیریت، دانشگاه پیام نور، ایران ، hosseinsotudeh73@gmail.com 3- استادیار، گروه مدیریت، دانشگاه پیام نور، ایران 4- دانشگاه پیام نور آران و بیدگل
چکیده: (1769 مشاهده)
چکیده
مقدمه: ازجمله مزیتهای استفاده از چندرسانهای آموزشی بالا بردن انگیزه دانشجویان برای مشارکت و همکاری، ارتقای مهارتهای حل مسئله و تسهیل دستیابی به هدف است. پژوهش حاضر باهدف بررسی تأثیر چندرسانهای آموزشی بر راهبردهای حل مسئله و هدفگرایی تحصیلی دانشجویان انجامگرفته است. روش ها: روش پژوهش آزمایشی با طرح پیشآزمون – پسآزمون با گروه کنترل است. جامعهی آماری شامل کلیه دانشجویان کارشناسی رشته مدیریت عمومی دانشگاه پیام نور آران و بیدگل در سال 97-96 میباشند که 60 نفر از آنها به روش نمونهگیری در دسترس بهعنوان نمونه انتخاب شدند و در دو گروه 30 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش 8 جلسه 1 ساعته در محیط چندرسانهای آموزش دیدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه راهبردهای حل مسئله کسیدی و لانگ (2002) و هدفگرایی تحصیلی بوفارد و همکاران (1998) میباشد. یافته ها: یافتههای پژوهش با استفاده از آزمون کوواریانس نشان داد چندرسانهای آموزشی بر راهبردهای حل مسئله و هدفگرایی تحصیلی دانشجویان تأثیر دارد (001/0>P). چندرسانهای آموزشی بر مؤلفههای راهبردهای حل مسئله (درماندگی، کنترل، اجتناب، خلاقیت، اعتماد، گرایش) و مؤلفههای هدفگرایی تحصیلی (تسلط هدف، عملکرد و پرهیز از شکست) دانشجویان تأثیر دارد (001/0>P). نتیجهگیری: نتایج پژوهش نشان داد چندرسانهای آموزشی بر راهبردهای حل مسئله و هدفگرایی در دانشجویان تأثیر دارد. از این میتوان از چندرسانهای آموزشی در جهت آموزش به یادگیرندگان در دروس و مقاطع تحصیلی دیگر استفاده کرد.
rajabiyan dehzireh M, Sotudeh Arani H, Mehtari Arani M, Baghbani A. The impact of educational multimedia on problem solving strategies and academic goal-orientation of student.. Educ Strategy Med Sci 2022; 15 (3) :217-232 URL: http://edcbmj.ir/article-1-2049-fa.html
رجبیان ده زیره مریم، ستوده آرانی حسین، مهتری آرانی محمد، باغبانی ابوالفضل. تأثیر چندرسانهای آموزشی بر راهبردهای حل مسئله و هدفگرایی تحصیلی دانشجویان. دوماهنامه علمی- پژوهشی راهبردهای آموزش در علوم پزشکی. 1401; 15 (3) :217-232