|
مقایسه زوج درمانی طرحواره محور و زوج درمانی مثبت نگر بر تمایل زوجین به روابط فرازناشویی زوجین
|
هادی ولی پور*    |
| گروه روان شناسی، دانشکده روان شناسی، دانشگاه آزاد، واحد محلات، ایران |
|
|
چکیده: (1 مشاهده) |
مقدمه: این مطالعه با هدف مقایسه زوج درمانی طرحواره محور و زوج درمانی مثبت نگر بر تمایل به روابط فرازناشویی، تعارضات زناشویی و باورهای ارتباطی انجام شد.
روش: روش پژوهش حاضر، از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون به همراه گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره تحت نظارت سازمان نظام روانشناسی مناطق 6 و 5 شهر تهران در سال1403 بودند، که از میان آنها 45 نفر به عنوان نمونه به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش زوج درمانی طرحواره محور ( 15 نفر)، گروه آزمایش زوج درمانی مثبت نگر ( 15 نفر) و گروه کنترل( 15 نفر) کاربندی شدند. آزمودنی ها قبل و بعد از انجام مداخله به پرسشنامه ها پاسخ دادند. گروه آزمایش زوج درمانی طرحواره محور تحت مداخله بسته درمانی یانگ و همکاران (2003) و گروه آزمایش زوج درمانی مثبت نگر تحت مداخله بسته درمانی سلیگمن و همکاران(2014) به مدت هشت جلسه 90 دقیقه ای قرار گرفتند. داده ها به روش تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی و با استفاده از نرم افزار SPSS-26 تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج تحلیل داده ها نشان داد که زوج درمانی طرحواره محور و زوج درمانی مثبت نگر بر کاهش تمایل به روابط فرازناشویی زوجین اثربخش بوده است(P<0.05).
نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش نشان داد که زوج درمانی طرحواره محور و زوج درمانی مثبت نگر تاثیر معنی‌داری در کاهش تمایل به روابط فرازناشویی دارند. همچنین‌هر دو مداخله تاثیر یکسانی بر تمایل به روابط فرازناشویی دارند. |
|
| واژه‌های کلیدی: زوج درمانی طرحواره محور، زوج درمانی مثبت نگر، تمایل به روابط فرازناشویی |
|
|
متن کامل [PDF 661 kb]
(2 دریافت)
|
|
نوع مطالعه : پژوهشی کيفی |
موضوع مقاله:
سایر موضوعات
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
