امروزه آموزش پرستاری مدرن از الگوهای گوناگونی بهره می برد که همگی آنها آموزش بالینی را جزء اصلی آموزش پرستاری به حساب می آورند .هدف نهایی تربیت پرستاران شایسته، اطمینان از این است که بیماران سطوح بالایی از مراقبت را دریافت می کنند از آنجایی که نقش های بالینی پرستاران مطابق با محیط ها و بیماران مختلف ابعاد متعددی پیدا می کند در نتیجه سنجش توانایی، انجام تمام ابعاد چنین نقش های دشوار است. ارزشیابی بالینی در پرستاری به عنوان یکی از ارکان مهم آموزش ،باید شایستگی و توانمند های دانشجوی پرستاری را اندازگیری کند ولی هنوز به عنوان یک امر مشکل ذهنی ،وقت گیر و اغلب گیج کننده باقی مانده و اغلب مربیان و دانشجویان از نحوه ارزشیابی بالینی رضایت ندارند.بنابراین استفاده از روشهای جدید ارزشیابی برای سنجش ابعاد مختلف عملکرد پرستاری کاملا لازم است.چرا که مشخص می‌کند که آیا این فرد می تواند در محیط بالین از عهده انجام وظایف و مسئولیت ها برآید. بنابراین امتحان بالینی با ساختار عینی یکی از بهترین روشهای سنجش که می تواند میزان تحقق اهداف آموزشی در زمینه های شناختی ،عاطفی و روانی حرکتی دانشجویان پرستاری را مورد ارزیابی قرار دهدو ضمنا ویژگی های یک آزمون بالینی ایده آ ل را که شما اعتبار و پایائی و عملی بودن است را شامل می شود.

OSCE (آزمون بالینی با ساختار عینی ) شیوه ارزیابی است که طی آن داوطلب از چند ایستگاه می گذرد و در هر ایستگاه از او خواسته می شود که وظایفی را انجام دهد ودر این میان توسط ممتحن به کمک چک لیست از پیش تهیه شده ارزیابی می شود.که در این مقاله به علل بوجود آمدن این روش ، تاریخچه ، تعاریف، فوائد، معایب و نحوه اجرای این روش می پردازیم.روش آزمون عینی ساختار یافته بالینی یک روش طلائی در ارزشیابی بالینی دانشجویان پرستاری می باشد.