مقدمه: استفاده از ارزشیابی کارآمد­ترین روش برای بهبود کیفی آموزش است و از مزایای عمده آن می­توان به بهبود روحیه و فعالیت شرکت­کنندگان در ارزشیابی و نیز توجیه بهتر امکانات مادی و مالی و آموزش به کمک ارزشیابی اشاره کرد. ارزشیابی به فرآیندی نظامدار برای جمع­آوری، تحلیل و تفسیر اطلاعات به منظور تعیین میزان تحقق هدف­های مورد نظر گفته می­شود. برای این منظور، نیاز به ابزارهای ارزشیابی احساس می­شود. طبق تقسیم­بندی ابزار­های ارزیابی، آموزش­نامه­ها از آزمون­های عملکردی هستند و برای سنجش هدف­های آموزشی و بازده­های یادگیری حوزه روانی- حرکتی و شناختی به­کار می­روند. از آموزش­نامه­ها تحت عنوان "پرونده­های آموزشی فردی" نیز نام می­برند که در ابتدا به­عنوان وسیله تسهیل­کننده برای ضبط و برنامه­ریزی آموزش در روان­پزشکی مورد استفاده قرار گرفته شد. آموزش­نامه­ها به­عنوان استراتژی تسهیل فرآیند بازخوردی و تفکر خلاق طی آموزش بالینی پرستاری مورد استفاده قرار می­گیرند. هدف از این مطالعه، بررسی تاریخچه استفاده از آموزش­نامه، تعاریف، مزایا، معایب و کاربرد آن به­عنوان استراتژی بازخوردی در پرستاری بود.