1- مرکز تحقیقات تروما، دانشگاه علوم پزشکی بقیها...(عج)، تهران، ایران 2- گروه هوشبری، دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی بقیها...(عج)، تهران، ایران ، babatabar1343@yahoo.com 3- گروه پرستاری نظامی، دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی بقیها...(عج)، تهران، ایران 4- گروه بهداشت، دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی بقیها...(عج)، تهران، ایران
چکیده: (9044 مشاهده)
اهداف: در جنگ و بحران، امداد و انتقال سریع و صحیح مجروحان و مصدومان به مناطق امن یا مراکز درمانی، بسیار حایز اهمیت است و اثرات نامطلوب را بهحداقل میرساند. بنابراین پرستاران خصوصاً پرستاران نظامی میبایست در این زمینه تبحر و مهارت کافی داشته باشند. پژوهش حاضر با هدف طراحی برنامه درسی امداد و انتقال برای دانشجویان مقطع کارشناسی پرستاری با رویکرد نظامی انجام شد.
روشها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی و پیمایشی است که در سال 1392 انجام شد. برای انجام مطالعه 48 نفر از اساتید و صاحبنظران بهصورت هدفمند با استفاده از تکنیک دلفی و بهروش گلولهبرفی تا رسیدن به اشباع انتخاب شدند. ابتدا با مطالعه کتابخانهای و جستجوی اینترنتی، سرفصل مطالب مربوط به برنامه درسی امداد و انتقال، استخراج و تنظیم شد. نظر کارشناسان در خصوص عناوین پیشنهادی بهروش دلفی جمعآوری و براساس نسبت روایی محتوی (CVR) امتیازبندی شد. سپس در جلسه گروه کارشناسان ارشد مورد بررسی قرار گرفت و به تصویب نهایی رسید. دادهها با نرمافزار SPSS 19 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
یافتهها: براساس نظرسنجی انجامشده، برنامه درسی امداد و انتقال در دوره کارشناسی پرستاری با رویکرد نظامی شامل دو واحد تئوری، یک واحد عملی و یک واحد کارآموزی طراحی شد.
نتیجهگیری: با توجه به موقعیت جغرافیایی و ژئوپلیتیکی ایران در منطقه، توانمندسازی پرستاران نظامی در زمینه امداد و انتقال مصدومان در حوادث، بحرانها و جنگ در قالب واحد درسی، امری ضروری و اجتنابناپذیر بهنظر میرسد.
Maleki Bab Hoveyzi M.R., Babatabar Darzi H., Rahmani R., Salari M.M.. Necessity of Designing the “Rescue and Transport” Course in the Bachelor Curriculum of Nursing. Educ Strategy Med Sci 2015; 7 (6) :417-423 URL: http://edcbmj.ir/article-1-684-fa.html
ملکی باب هویزی محمدرضا، باباتبار درزی حسین، رحمانی رمضان، سالاری محمدمهدی. ضرورت طراحی واحد درسی . دوماهنامه علمی- پژوهشی راهبردهای آموزش در علوم پزشکی. 1393; 7 (6) :417-423