اهداف: هوش فرهنگی عاملی است که می‌تواند نقش مهمی در اثربخشی مدیران و نیز نوع برخورد با تعارضات داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر هوش فرهنگی بر اثربخشی مدیران و نیز سبک‌های مدیریت تعارض در دانشگاه انجام شد.
روش‌ها: این پژوهش توصیفی- همبستگی در سال 1393 روی 30 نفر از مدیران و 180 نفر از کارکنان دانشگاه پیام نور ارومیه انجام شد. ابزار اندازه‌گیری داده‌ها شامل پرسش‌نامه هوش فرهنگی آنگ و داین، پرسش‌نامه سبک‌های مدیریت تعارض پوت‌نام و ویل‌سون و پرسش‌نامه اثربخشی پرداختچی بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تحلیل رگرسیون گام‌به‌گام،آزمون تحلیل واریانس و آزمون توکی) انجام شد.
یافته‌ها: رابطه بین هوش فرهنگی و اثربخشی مدیران با سطح اطمینان 95/0، معنی‌دار بود (288/0=r؛ 011/0=p). بین مولفه‌های انگیزشی (248/0=r؛ 028/0=p) و فراشناختی (311/0=r؛ 005/0=p) هوش فرهنگی با اثربخشی مدیران رابطه معنی‌داری وجود داشت، اما بین مولفه‌های رفتاری (173/0=r؛ 13/0=p) و شناختی (136/0=r؛ 231/0=p) هوش فرهنگی با اثربخشی رابطه معنی‌داری وجود نداشت. همچنین رابطه بین هوش فرهنگی با سبک‌های راه‌حل‌گرایی (281/0=r؛ 012/0=p) و کنترل (328/0-=r؛ 003/0=p) معنی‌دار بود، اما بین هوش فرهنگی و سبک عدم مقابله رابطه معنی‌داری مشاهده نشد (046/0=r؛ 685/0=p). نتیجه‌گیری: هوش فرهنگی با سبک‌های مدیریت تعارض راه‌حل‌گرایی و کنترل رابطه دارد ولی با سبک عدم مقابله رابطه‌ای ندارد.