1- گروه مشاوره، دانشکده روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران 2- گروه روانشناسی عمومی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران ، nargesejamali@gmail.com 3- گروه مشاوره، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قوچان،قوچان،ایران 4- گروه مشاوره، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
چکیده: (7819 مشاهده)
زمینه و اهداف: تعلل ورزی تحصیلی یکی از مؤلفههای تأثیرگذار بر کاهش عملکرد تحصیلی دانشجویان است. همچنین خودکارآمدی و تابآوری روانشناختی جزو مهارتهای مهم زندگی محسوب میشود که با پیامدهای مثبت در بسیاری از جنبههای زندگی همراه هستند. بنابراین هدف از پژوهش حاضر تعیین نقش خودکارآمدی و تابآوری روانشناختی در تعلل ورزی تحصیلی دانشجویان بود.
روش بررسی: این پژوهش از نوع همبستگی است که برای اجرای آن تعداد 389 نفر از دانشجویان دانشگاه پیام نور شهرکرد در سال تحصیلی 1394- 1393 به شیوه نمونهگیری تصادفی خوشهای انتخاب شدند و به پرسشنامه تعلل ورزی، پرسشنامه خودکارآمدی عمومی و پرسشنامه تابآوری که همگی دارای روایی و پایایی بالابودند، پاسخ دادند. دادههای جمعآوریشده با استفاده از نرمافزار18Spss و به شیوه ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون تحلیل شدند.
یافتهها: نتایج تحقیق حاکی از آن است که بین خودکارآمدی و تابآوری روانشناختی با تعلل ورزی تحصیلی ارتباط منفی و معنادار وجود دارد (0/01>P). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که خودکارامدی و تابآوری روانشناختی میتوانند بهطور منفی و معنادار 16 درصد از واریانس تعلل ورزی تحصیلی در دانشجویان را پیشبینی نماید.
نتیجهگیری: تحقیق حاضر نشانگر اهمیت خودکارآمدی و تابآوری روانشناختی در تبیین تعلل ورزی تحصیلی دانشجویان است. بنابراین ارائه آموزشهایی مبتنی بر یادگیری مهارتهای خودکارآمدی و تابآوری در محیطهای آموزشی، منجر به کاهش تعلل ورزی تحصیلی و درنتیجه عملکرد بهتر تحصیلی در دانشجویان خواهد شد.
soltani Z, jamali N, khojasteniam A, dargahi S. Role of Self- Efficacy and Psychological Resiliency in Academic Procrastination of Students. Educ Strategy Med Sci 2016; 9 (4) :277-284 URL: http://edcbmj.ir/article-1-999-fa.html
سلطانی زیبا، جمالی نرگس، خجسته نیام اعظم، درگاهی شهریار. نقش خودکارآمدی و تاب آوری روان شناختی در تعلل ورزی تحصیلی دانشجویان. دوماهنامه علمی- پژوهشی راهبردهای آموزش در علوم پزشکی. 1395; 9 (4) :277-284