اهداف: امروزه کیفیت در آموزش عالی، بسیار مورد توجه قرار گرفته است. گسترش کمی نظام آموزش عالی بدون توجه به کیفیت، پیامدهای نامطلوبی به‌همراه خواهد داشت. هدف این پژوهش، تحلیل شکاف کیفیت خدمات آموزش مجازی و حضوری از دیدگاه دانشجویان بود.

روش‌ها: در این پژوهش توصیفی- پیمایشی، 200 نفر از دانشجویان حضوری و مجازی دانشگاه‌ امیرکبیر در سال تحصیلی 91-1390 با روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسش‌نامه محقق‌ساخته کیفیت خدمات آموزشی بر اساس 11 مولفه در قالب 36 سئوال بود که پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ 91/0 و روایی آن‌ به‌صورت محتوایی و سازه تایید شد. تحلیل داده‌ها در سطح توصیفی و استنباطی (آزمون‌های T زوجی و T تک‌نمونه‌ای) به‌کمک نرم‌افزار SPSS 18 انجام شد.

یافته‌ها: تمام مولفه‌ها با میانگین 40/0±77/3 بالاتر از حد متوسط بودند. مولفه قابلیت اطمینان، (47/0±92/3) بالاترین و مولفه اعتبار (38/0±00/3) کمترین میانگین را داشت. مولفه‌های قابلیت اطمینان، امنیت، دسترسی، ارتباطات، اعتبار، ادب و انعطاف‌پذیری در آموزش مجازی و حضوری تفاوت معنی‌دار داشتند، اما در سایر مولفه‌ها این تفاوت معنی‌دار نبود. ابعاد قابلیت اطمینان و شایستگی به‌ترتیب بیشترین و کمترین شکاف را داشتند.

نتیجه‌گیری: میانگین مولفه‌های کیفیت خدمات آموزشی بالاتر از حد متوسط است.