|
رابطهی هوش موفق و تمایزیافتگی خود با رضایت از زندگی
|
سپیده روشن ضمیر نیکو1    ، محمد آزاد عبدالله پور2 |
1- ، s.r.nikou@gmail.com
2- دانشگاه آزاد اسلامی واحد مهاباد |
|
|
چکیده: (2651 مشاهده) |
مقدمه: امروزه رضایت از زندگی یادگیرندگان و شناسایی عوامل مرتبط با آن در کانون توجه مطالعات مرتبط با آموزش و پرورش مثبت گرا قرار دارد. به دلیل اهمیت پیشبینیکنندههای رضایت، پژوهش حاضر بررسی رابطهی تمایزیافتگی خود و هوش موفق با رضایت از زندگی یادگیرندگان را مورد بررسی قرار داده است.
روش‌ها: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعهی آماری پژوهش حاضر دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهر ارومیه بودکه 1800 نفر بودند و 318 نفر به روش خوشهای چندمرحله‌ای مطابق جدول مورگان انتخاب گردیدند. برای جمعآوری دادهها از پرسش‌نامههای رضایت از زندگی داینر و همکاران، تمایزیافتگی خود اسکورون و اشمیت و هوش موفق گریگورنکو و استرنبرگ استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل دادهها از روش همبستگی و رگرسیون همزمان بهره گرفته شد.
یافتهها: خردهمقیاسهای واکنشپذیری عاطفی و گسلش عاطفی به ترتیب با ضرایب همبستگی 370/0- و 310/0- با رضایت از زندگی رابطه معکوس دارند. ضریب همبستگی بین خردهمقیاسهای هوش موفق شامل هوش تحلیلی، هوش خلاق و هوش عملی با رضایت از زندگی به ترتیب برابر 418/0، 561/0 و 483/0 بوده که نشانگر وجود رابطهی مثبت با رضایت از زندگی میباشند.
نتیجه‌گیری: یافتهها نشان داد که مؤلفههای تمایزیافتگی خود و خردهمقیاسهای هوش موفق توان پیش‌بینی‌کنندگی معنادار رضایت از زندگی را دارا هستند. |
|
| واژه‌های کلیدی: رضایت از زندگی، تمایزیافتگی خود، هوش موفق |
|
|
متن کامل [PDF 1119 kb]
(821 دریافت)
|
نوع مطالعه : پژوهشی اصيل |
موضوع مقاله:
سلامت
دریافت: 1397/8/28 | پذیرش: 1398/1/18 | انتشار: 1400/11/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
