اهداف: مربیان بالینی برای انجام موثر نقش خود نیازمند صلاحیت و شایستگی لازم هستند. این شایستگی تحت تاثیر عوامل گوناگون برون‌فردی قرار می‌گیرد و بیشتر مطالعات انجام‌شده در پرستاری، ویژگی‌های عوامل فردی را گزارش نموده‌اند و خیلی ناچیز به عوامل سازمانی توجه کردند. در عین حال بررسی درک و تجارب ذینفعان و افرادی که به‌طور فعال درگیر با این مساله هستند، در شناخت این عوامل از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. این مطالعه با هدف تبیین تجارب دانشجویان و مربیان پرستاری از عوامل سازمانی موثر بر شایستگی مدرس بالینی انجام شد.

  روش‌ها: این پژوهش مطالعه‌ای کیفی است که به‌روش تحلیل محتوی در دانشگاه علوم پزشکی بابل در سال 1388 با انجام مصاحبه بدون ساختار با 12 دانشجوی پرستاری و 10 مربی بالینی انجام شد. داده‌ها از طریق مصاحبه بدون ساختار و یادداشت‌های عرصه جمع‌آوری شد و به روش تحلیل محتوای کیفی قراردادی مورد بررسی قرار گرفت.

  یافته‌ها: 108 کد اولیه در 25 کد مفهومی قرار گرفت که در مجموع در 7 طبقه و 3 درون‌مایه تقسیم شد. درون‌مایه‌های اصلی "برانگیزاننده‌بودن محیط یادگیری" (2 طبقه)، "پرسشگری دانشجویان" (2 طبقه) و "ناکارآمدی مدیریت آموزشی" (3 طبقه) بودند.

  نتیجه‌گیری: شایستگی مدرسان بالینی پرستاری ضمن نیاز به ویژگی‌های درون‌فردی مدرس تحت تاثیر عوامل برون‌فردی و سازمانی مثل ویژگی‌های محیط یادگیری، خصوصیات دانشجویان و کارآمدی مدیریت آموزشی موسسه قرار دارد. لذا لازم است تا ضمن پیاده‌کردن سیستم شایسته‌محور برای گزینش و ارزشیابی مدرسان بالینی، مجموعه عوامل فوق هم درنظر گرفته شود.