1- دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج 2- دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج ، Ahmadin@iausdj.ac.ir
چکیده: (1831 مشاهده)
مقدمه: درگیری تحصیلی دانش آموزان به چالش کشیدن تعریفی است که به عنوان یک ساختار پیچیده تحت تاثیر عوامل متعدد قرار می گیرد. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه راهبردهای خودتنظیمی و اهداف پیشرفت با درگیری تحصیلی و میانجیگری خودناتوانسازی و کمال گرایی در دانش آموزان انجام شده است. روش ها: روش تحقیق از نوع توصیفی - همبستگی به روش مدلیابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل تمامی دانشآموزان پایههای دهم و یازدهم شهرستان سردشت در سالتحصیلی 98-1397 به تعداد 1557 نفر بود که تعداد 307 نفر با استفاده از جدول مورگان تعیین و به روش نمونهگیری تصادفی خوشهای چندمرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامههای راهبردهای یادگیری خودتنظیمی پینتریچ و دیگروت، هدف پیشرفت الیوت و مورایاما، درگیریتحصیلی زرنگ، خود ناتوان سازی جونز و رودوالت و کمالگرایی فراست استفاده شد که با استفاده از نرم افزار AMOS با روش تحلیل مدل معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل دادهها انجام شد. نتایج: مدل فرضی با دادهها برازش دارد اثر مستقیم راهبردهای خودتنظیمی، هدف پیشرفت تسلط اجتنابی و عملکرد- گرایش بر کمالگرایی معنی دار می باشد. همچنین اثر مستقیم راهبردهای خودتنظیمی، هدف پیشرفت تسلط-گرایش، تسلط-اجتنابی، عملکرد-گرایش و عملکرد-اجتنابی بر خودناتوان سازی معنی دار است. همچنین اثر مستقیم خودناتوان سازی و کمالگرائی بر درگیری تحصیلی نیز معنی دار است. متغیر هدف پیشرفت تسلط- گرایش به طور مستقیم و غیر مستقیم تاثیر معنی داری بر درگیری تحصیلی دارد. نتیجه گیری:نتایج نشان داد که راهبردهای خودتنظیمی، اهداف پیشرفت با میانجیگری خود ناتوان سازی و کمال گرایی باعث ارتقا درگیری تحصیلی دانش آموزان میشوند.
Rasouli S, Ahmadin H, Jadidi H, Akbari M. The Relationship of self-regulation strategies and achievement goals with academic engagement and mediating role of Self-Handicapping and perfectionism. Educ Strategy Med Sci 2022; 15 (4) :376-388 URL: http://edcbmj.ir/article-1-2182-fa.html
رسولی سوران، احمدیان حمزه، جدیدی هوشنگ، اکبری مریم. رابطه راهبردهای خودتنظیمی و اهداف پیشرفت با درگیری تحصیلی و میانجیگری خودناتوان سازی و کمال گرایی. دوماهنامه علمی- پژوهشی راهبردهای آموزش در علوم پزشکی. 1401; 15 (4) :376-388