اهداف: یکی از راه‌های بهبود آموزش پرستاری، تغییر شیوه‌های آموزشی از روش‌های سنتی به روش‌های نوین و دانشجومحور است. هدف این مطالعه، بررسی اجرای روش تدریس مبتنی بر مورد و مقایسه آن با روش سخنرانی بر میزان یادگیری و رضایت دانشجویان پرستاری بود.

روش‌ها: این پژوهش نیمه‌تجربی در سال 1390 در دانشکده پرستاری و مامایی زنجان انجام شد و همه 30 دانشجوی ترم 6 پرستاری به روش سرشماری به مطالعه وارد شدند. برای گردآوری داده‌ها از پرسش‌نامه محقق‌ساخته استفاده شد. این پرسش‌نامه شامل دو بخش مشخصات جمعیت‌شناختی و 20 سئوال در خصوص مقایسه ویژگی‌های تدریس مبتنی بر مورد با روش سخنرانی بود. داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS 16 و آزمون‌های آماری توصیفی و آزمون‌های T مستقل و مجذور کای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: مهم‌ترین ویژگی تدریس مبتنی بر مورد از دیدگاه دانشجویان افزایش درک مطلب دانشجویان نسبت به روش سخنرانی بود. 7/66% دانشجویان روش تدریس مبتنی بر مورد را در کل بهتر از روش سخنرانی ارزیابی کردند و از این روش رضایت خیلی بالایی (8/1±38/8 از 10) داشتند. تفاوت معنی‌داری بین میانگین رضایت دانشجویان براساس جنسیت مشاهده نشد (05/0>p).

نتیجه‌گیری: از نظر دانشجویان پرستاری روش تدریس مبتنی بر مورد در مقایسه با روش سخنرانی بهتر است و کارآیی بیشتری دارد.