1- دانشگاه تبریز 2- دانشگاه تبریز ، vahedi117@yahoo.com
چکیده: (487 مشاهده)
چکیده مقدمه: یکی از سازههای روانشناختی بااهمیت برای موفقیت و ماندگاری دانشجویان در دوره پرچالش سال اول دانشگاه سازگاری است. این پژوهش با این هدف انجام شد که اثربخشی برنامه آموزشی مبتنی بر مدل جامع تجربه زیسته سازگاری را بر ابعاد سازگاری دانشجویان ناسازگار سال اول دانشگاه مورد بررسی قرار دهد. روشها: روش پژوهش حاضر نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون، پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش، کلیه دانشجویان ناسازگار سال اول دانشگاه آزاد بندرعباس در سال تحصیلی 1400-1399 بودند. نمونه شامل 40 نفر از دانشجویان با سازگاری پایین بود که به شیوه در دسترس انتخاب و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. دادهها با استفاده از پرسشنامه سازگاری دانشجو با دانشگاه (بیکر و سیریک، 1986) گردآوری شد. گروه آزمایش به مدت 18 جلسه 60 دقیقهای مورد مداخله برنامه آموزشی قرار گرفت و گروه کنترل هیچگونه مداخلهای دریافت نکرد. یافتهها: نتایج آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره (MANOVA) نشان داد که بین گروههای آزمایش و کنترل در متغیرهای سازگاری تحصیلی، اجتماعی، شخصی-عاطفی و دلبستگی به دانشگاه تفاوت معناداری وجود دارد (0/05>p). همچنین نتایج تحلیل واریانس تک متغیره حاکی از آن بود که همه ابعاد سازگاری دانشجویان گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل بالا بود و این تفاوتها در مرحله پیگیری 2 ماهه نیز به نفع گروه آزمایشی معنادار بودهاند (0/05>p). نتیجهگیری: با توجه به تأثیر مثبت برنامه مداخله مبتنی بر مدل جامع تجربه زیسته سازگاری بر افزایش ابعاد سازگاری دانشجویان ناسازگار، استفاده از برنامه مداخلهای مذکور جهت کاهش مشکلات سازگاری دانشجویان سال اول پیشنهاد میشود.
Chenari S, Vahedi S, Bayrami M, Gharadaghi A. Effectiveness of the Intervention based on the Comprehensive Model of the Lived Experience of Adjustment on Dimensions of Collegiate Adjustment of Maladjusted First-Year University Students. Educ Strategy Med Sci 2025; 17 (6) :93-104 URL: http://edcbmj.ir/article-1-3097-fa.html
چناری سمیرا، واحدی شهرام، بیرامی منصور، قره داغی علی. اثربخشی مداخله مبتنی بر مدل جامع تجربه زیسته سازگاری بر ابعاد سازگاری دانشگاهی دانشجویان ناسازگار سال اول دانشگاه. دوماهنامه علمی- پژوهشی راهبردهای آموزش در علوم پزشکی. 1403; 17 (6) :93-104