مقدمه. آموزش بالینی یکی از ارکان مهم آموزش پرستاری به حساب می­آید. حدود نیمی از زمان آموزش دانشکده­های پرستاری صرف آموزش بالینی می­شود؛ به­طوری­که آموزش بالینی، قلب آموزش حرفه­ای پرستاری را تشکیل داده و در شکل­دهی هویت حرفه­ای پرستاری نقش اساسی بازی می­کند. سیستم آموزش بالینی فعلی پرستاری بیشتر بر حفظ اطلاعات تکیه دارد و مدرس در آن نقش اصلی و محوری را بازی می­کند. هدف اصلی آموزش پرستاری، به­کاربردن موارد آموخته­شده کلاس­های نظری توسط دانشجو، در بالین و محیط واقعی و افزایش قدرت تصمیم­گیری در شرایط واقعی و حاد است. هرچند که آموزش بالینی دارای فواید زیادی است، اما اجرای آن با مشکلات و موانعی روبرو است که برای تاثیر بهتر و اجرای موثر آن باید بر این مشکلات فایق آمد.

  نتیجه­گیری. آموزش بالینی پرستاری، نیاز به تأمین امکانات، تجهیزات محیط بالینی و بازنگری ابزارها و فرآیندهای ارزشیابی بالینی دارد. ارتقای عملکرد مربیان و جذب همکاری­های حرفه­ای می­تواند در بهبود وضعیت آموزش بالینی مفید واقع شود.