1- علوم تربیتی، علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه تبریز، ایران 2- روان شناسی تربیتی، علوم تربیتی، علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه تبریز، ایران ، aweendar@gamil.com
چکیده: (5695 مشاهده)
مقدمه: هدف از این مطالعه بررسی اثرات برنامه مداخله‌ی یادگیری اجتماعی–هیجانی بر شایستگی‌های روانی–اجتماعی پیشنهادی کیسل و رضایت از مدرسه‌ی دانش آموزان پسر پایه پنجم دبستان بود. روش کار: برای این منظور کودکان پایه پنجم به روش نمونه گیری خوشه‌ای انتخاب و در گروه‌های کنترل (32 نفر) و آزمایش (35 نفر) به صورت شبه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون و در طی 10 جلسه مورد مداخله و آزمون قرار گرفتند. نتیجه مداخله با پرسش نامه شایستگی‌های اجتماعی–هیجانی و زیر مقیاس رضایت از مدرسه از مقیاس رضایت از زندگی دانش آموزان هیوبنر مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته‌ها: تحلیل کوواریانس چند متغیره (مانکوا) نشان داد که دانش آموزان در خود آگاهی و کنترل خود تفاوت معناداری داشتند، اما در مؤلفه‌های دیگر آن یعنی آگاهی اجتماعی، روابط اجتماعی و تصمیم گیری مسئولانه، این تفاوت‌ها معنادار نبودند. همچنین بررسی رضایت از مدرسه دو گروه با تحلیل کوواریانس (آنکوا) تفاوت معناداری بین گروه‌های کنترل و آزمایش نشان داد. نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که برنامه یادگیری اجتماعی–هیجانی می‌تواند شایستگی‌ها و رضایت دانش آموزان را بهبود بخشد. بر این اساس مشاوران و متخصصان نظام تعلیم و تربیت باید بر مبنای این یافته‌ها و با توجه به اهیمت سلامت روانی دانش آموزان و رشد کلی آنان و نیز بهزیستی در مدارس، توجه خود را به این مهارت‌ها در برنامه‌های درسی معطوف دارند.
Badri Gargari R, Ahrari G, Fathiazar E, Mirnasab M. The effect of social-emotional learning program on Saqqez’s fifth graders male students’ psychosocial competencies and school satisfaction. Educ Strategy Med Sci 2018; 11 (3) :1-12 URL: http://edcbmj.ir/article-1-1335-fa.html
بدری گرگری رحیم، احراری غفور، فتحی آذر اسکندر، میر نسب میر محمود. تاثیر برنامه یادگیری اجتماعی – هیجانی بر شایستگی های روانی – اجتماعی و رضایت از مدرسه دانش آموزان پسر پنجم ابتدایی شهرستان سقز. دوماهنامه علمی- پژوهشی راهبردهای آموزش در علوم پزشکی. 1397; 11 (3) :1-12
