1- دانشگاه علوم پزشکی مازندران، 2- دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری ، f_zameni@yahoo.com
چکیده: (3618 مشاهده)
مقدمه:هزاره سوم با تأکید بر رویکرد آموزش مادام العمر و توجه به اصول یادگیری یونسکو که مبتنی بر بینش ، دانش، توانش و پرورش و بالندگی است. شیوه های آموزش و یادگیری را دگرگون ساخته، و چشم انداز جدیدی را در بحث آموزش و سبکهای یادگیری در جهت خودکارامدی مطرح ساخته است. لذا هدف کلی از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر سبکهای یادگیری بر خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان تحصیلات تکمیلی و دستیاران بالینی دانشگاه علوم پزشکی مازندران بود. روشها:پژوهش حاضر از نوع توصیفی _ پیمایشی است. جامعۀ آماری 570 نفر از دانشجویان تحصیلات تکمیلی و دستیاران بالینی دانشگاه علوم پزشکی مازندران در نیمسال اول سال تحصیلی 97-1396 بودند. حجم نمونه بر طبق جدول به روش تصادفی طبقهای 234 نفر انتخاب شد. ابزار اندازهگیری، شامل دو پرسشنامه به شرح پرسشنامۀ سبکهای یادگیری وخودکارآمدی بود.تجزیهوتحلیل دادهها از طریق آزمونهای تحلیل واریانس یکراهه، تعقیبی توکی و رگرسیون با استفاده از نرمافزار SPSS نسخۀ 20 انجام گرفت. یافتهها: میزان خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان بالاتر از حد متوسط است. شیوههای یادگیری (تجربۀ عینی، مشاهدۀ تأملی، مفهومسازی انتزاعی و آزمایشگری فعال) بر خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان تأثیر مثبت و معنادار دارند. همچنین سبکهای یادگیری بر خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان تحصیلات تکمیلی و دستیاران بالینی دانشگاه علوم پزشکی مازندران تأثیر معناداری دارند و میزان خودکارآمدی تحصیلی در دانشجویان با سبک یادگیری واگرا، بیشتر از سایر سبکها است. نتیجهگیری: پژوهش فوق میتواند چشمانداز جدیدی در راستای تغییر سیاستهای کلی مدیران و مسئولان دانشگاه علوم پزشکی مازندران در راستای بازبینی برنامهها و توجه و تمرکز بر برنامهریزیهای مبتنی بر سبک یادگیری دانشجویان ایجاد کند و از این طریق موجبات بهبود عملکرد تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان را فراهم سازد.
Golafshani A, Zameni F. Effect of learning styles on postgraduate students and clinical assistants (a case study in Mazandaran University of Medical Sciences). Educ Strategy Med Sci 2020; 13 (3) :179-186 URL: http://edcbmj.ir/article-1-1666-fa.html
گل افشانی علی، ضامنی فرشیده. تأثیر سبکهای یادگیری بر خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان تحصیلات تکمیلی و دستیاران بالینی (مطالعۀ موردی دانشگاه علوم پزشکی مازندران). دوماهنامه علمی- پژوهشی راهبردهای آموزش در علوم پزشکی. 1399; 13 (3) :179-186